خط خطی های مادرانه

من هم بچه دارم. ده تا. شایدم دوازده تا. ولی همه شون یخ زده ان. دقیقا ده هفته و پنج روزه که بچه های من فقط یک روزشونه. یعنی هنوز اجازه ندارن بزرگ شن. هنوز وقتش نرسیده. هنوز باید تو کیسه های یخ بمونن تا روزی که دکتر اجازه بده بیان تو دلم. فعلا جاشون با همه ی سردی، گرم و نرمه. کسی کار به کارشون نداره. ولی وقتی از بسته هاشون اومدن بیرون تازه مبارزه زندگیشون شروع میشه. حس عجیبیه که میدونی بچه داری ولی نداری. میدونی بچه هات جای دیگه زنده ان ولی معلوم نیست اگه بیان تو دلت هم زنده میمونن یا نه. معلوم نیست میتونن بیان و یه مشت بشن واسه دهن کسی که ... ولش کن. واگذارش کردم به خدا. پانوشت: واسه نی نی فینگیلی های مریم جون هم دعا کنید....

تنها کم خوشبختیم صدای خنده های تواه. بیا تا این روزگار سیاه و سفید با حضور تو رنگ بگیره. بیا تا از اومدنت به خود ببالم که من هم فرشته ای در درونم میپرورونم؛ من هم مستحق این بودم. این بار با انگشتای کوچیکت به زندگی چنگ بزن تا هر لحظه بودنت رو بی وقفه حس کنم و بی وقفه عاشقت بشم. روزها و شب هام رو درگیر اندیشه ی صورتت کن و آهنگ قبلت را از ششمین هفت با ریتم قلبم یکی کن. جادوی حضورت رو به دیوارهای زندگی ام بپاش تا بدونی لایق داشتنت هستم. فرصتی بده تا به جای رحــَـمم، قلبم را خونه ات کنم. پنجره های خونه را به عشق اومدنت هر روز باز می ذارم تا مبادا رخوت این خونه رو پوست نازکت بشینه. گلدونا هم به سودای تو سیراب میشن تا در زمان ورودت...

نگران هیچ کس نیستم حتی تو که چمدانت را بسته ای! دیگر می دانم خورشید برای همیشه غروب نمی کند و سنجاب ها تنها برای پایین آمدن از درخت بالا می روند... ( رسول یونان )   از صبح بارها و بارها این شعر و با خودم زمزمه کردم.نمیدونم چرا. اینبار هیچ نگرانی ای ندارم. شایدم واسه این احساس هنوز زوده. صبح زود رفتم دنبال مامان و بابا. دوسه جا کار داشتن و فقط من وقت داشتم. شاید یه مدتی دیگه وقت این چیزا رو نداشته باشم. آخه تا یه مدتی دوباره باید حبس خانگی رو تکرار کنم. یه چند وقتی هم نمیتونم رانندگی کنم. یه مدتی نمیتونم بیام پای اینترنت. وبلاگم یه مدتی میشه خانه ی ارواح. یه مدتی نمیتونم موقع خواب دستم و بذارم رو ...

امروز روز نوزدهم پریه و شب پونزدهمی که باید سیپرو بخورم. دیشب با خانواده برادرشوهر رفته بودیم پارک. خوش گذشت. کلی بازی کردیم و هوا خیلیییییی ملس بود. اما چون دیر رسیدیم صبح خواب موندیم. ساعت 11 با شوهرم رفتیم کلینیک تا باقی داروها رو بگیریم. بخاطر عروسی ای که دفعه پیش داشتیم میرفتیم نشده بود دکاپپتیل و بگیریم. آخه باید زود به یخچال منتقل بشه و تو گرما نمونه. این دفعه هم برای شروع 12 تا دکاپپتیل بهم دادن و یه سری قرصهای استروژن. یه کوچکولو نگران معده م ام چون استروژن بهم نمیسازه. قرار شد دارو ها رو تا نهم پری بعدی مصرف کنم و بعد برم برای سونوگرافی. اگه اندومترم خوب بود، تاریخ عملم و مشخص کنن. بعد از کلینیک هم رفتیم سازمان بیمه که بب...

نهم تیر مهر عقد ما دوساله میشه. دوسال پیش روز سه شنبه عید مبعث بود که من و همسرم به عقد هم دراومدیم. امیدوارم این زندگی به کوری چشم اونهایی که این مدت از هیچ مردم آزاری ای دریغ نکردن و به سلامتی همه اونهایی که برای خوشبختی مون زحمت کشیدن روز به روز شیرین تر از قبل بشه. اینم از تلخ ترین تبریک، تقدیم به من و همسرم؛ تقدیم به ما.

این عکسها رو برای دوستهایی میذارم که میخوان بدونن زیفت به چه ترتیبی انجام میشه. اینا تخمک هایی هستن که تحت تاثیر داروها به تعداد زیاد داخل تخمدانها رشد کرده ان.     این تخمک ها توسط یه همچین وسیله ای بصورت واژینال بیرون کشیده میشه. این عمل توسط سونوگرافی کنترل میشه.   نمونه اسپرم از مرد گرفته میشه و داخل آزمایشگاه اسپرم های سالم توسط سوزن نازک جدا میشه.     بعد از اینکه اسپرمهای سالم جدا شد به داخل تخمک هدایت میشه. هسته تخمک یه نقطه ریزه که تو این عکس کاملا مشخص نیست. این تخمک های لقاح یافته با یه عمل وارد لوله فالوپ میشه. همونطوری که توی این عکس می بینید یکی از ا...

از همه طبیعت عاشق ماه شب چهارده و گردنه حیرانم. شب توراه که برمیگشتیم صندلی رو خوابوندم و حسابی ماه و تماشا کردم. چقدر زیبا بود. تو تابستون که هوا صافه و ابری نیست، باید دراز بکشی رو پشت بوم خونه، یه کاسه آلوی ترش و شیرین بذاری دم دستت و ماه و تماشاکنی. امروز عروسی دعوت بودیم. یه عروسی خیلی باکلاس که بنده فوق العاده بی کلاس تشریف برده بودم. یه لباس ساده دوخته بودم و حوصله و وقت سنگ دوزی روش و نداشتم. همینطوری پوشیدم رفتم. موهام و هم یه سشوار کشیدم و یه آرایش خیلیییییییییییی ساده. قرار بود قبل از عروسی یه سر بریم کلینیک که دکتر داروهای سیکل بعدی رو بنویسه. حدود ساعت 5 و ربع بود رسیدیم کلینیک و تا ساعت 8و ده دقیقه هم معطل شدیم که وقت...